Soczewkowicze często nie wiedzą z czego powstają soczewki. Warto wiedzieć, że materiały do ich produkcji zmieniały się na przestrzeni lat. W swoich początkach miały postać okrągłych szklanych spodeczków. Naukowcy wiedzieli jednak, że szkło stanowi dla oczu zagrożenie i ruszyły prace nad udoskonaleniem nowego wynalazku. W XX wieku do produkcji soczewek wykorzystywano – kolejno – plastik, pleksiglas, silikon, hydrożel i materiał silikonowo-hydrożelowy.

Obecnie stawia się głównie na produkcję miękkich soczewek silikonowo-hydrożelowych i to one dominują na rynku.

Twarde soczewki i miękkie soczewki hydrożelowe

Aby odpowiedzieć na pytanie z czego powstają soczewki opowiedzmy krótko o ich historii. Okazuje się, że przez ponad wiek eksperymentowano z różnymi materiałami, aby w końcu – u progu XXI stulecia -opatentować miękkie silikonowo-hydrożelowe szkła kontaktowe. Dziś obok nich na rynku dostępne są także twarde soczewki i miękkie hydrożelowe.

Twarde soczewki

Twarde soczewki kontaktowe są wysoce specjalistyczne, ich noszenie zaleca się w niektórych przypadkach korekcji trwałych wad wzroku. Specjaliści podkreślają, że tego rodzaju soczewki świetnie nadają się do korekcji schorzenia zwanego stożkiem rogówki. Podczas doboru soczewek przez specjalistę zwraca się uwagę przede wszystkich na dwa parametry: stopień uwodnienia i wskaźnik tleno-przepuszczalności. Doskonale wiedzą o tym współcześni producenci szkieł kontaktowych. Ci, którzy oferują nam twarde soczewki, stawiają na bardzo trwały materiał (pleksiglas) i dużą przepuszczalność tlenu. Mimo że twarde szkła kontaktowe nie zawierają wody, ich konstrukcja sprawia, że oko pozostaje nawilżone. Ten typ soczewek nie przylega bowiem bezpośrednio do gałki ocznej, lecz unosi się w warstwie płynu łzowego.

Miękkie soczewki hydrożelowe

Przeciwieństwem twardych soczewek są te wykonane z materiałów hydrożelowych. W przeciwieństwie do pierwszego typu cechuje je miękkość i wysoka zawartość wody. Niestety posiadają one jedną istotną wadę – niski stopień przepuszczalności tlenu. Za sprawą miękkiej i bardzo elastycznej struktury, soczewki hydrożelowe dla wielu stanowiły jednak opcję bardziej komfortową niż nich twardy poprzednik.  

Miękkie soczewki silikonowo-hydrożelowe

Wypuszczone na rynek w 1998 roku, soczewki silikonowo-hydrożelowe w szybkim tempie zyskały zaufanie konsumentów. Jako nowoczesny produkt, który powstaje na bazie silikonu są dla oka bezpieczniejsze niż wszystkie wymienione wcześniej wynalazki. W porównaniu do materiałów poprzedniej generacji silikonowo-hydrożelowe szkła kontaktowe gwarantują kilkukrotnie wyższą przepuszczalność tlenu, chroniąc tym samym oczy przed niedotlenieniem. Warto również zauważyć, że uwodnienie opisywanych soczewek sięga nawet 60%. Takie nasycenie wodą sprawia, że oczy pozostają nawilżone przez cały dzień a my otrzymujemy zabezpieczenie przed przesuszeniem, które może skutkować zespołem suchego oka.

Parametr uwodnienia w soczewkach kontaktowych

Gdy mówimy o uwodnieniu soczewki mamy na myśli stosunek ilości wody do pozostałych składników z jakich jest ona wykonana. Szkła kontaktowe zawierają od 24-95% H₂O. W przedziale tym mieszczą się trzy kategorie: niskie nasycenie wody (do 40%), średnie (50-60%) i wysokie (powyżej 60%). Wyższy stopień uwodnienia, wynoszący aż 55%, posiadają np. soczewki AquaView Monthly.

Tleno-przepuszczalność w soczewkach kontaktowych

Na stopień przepuszczalności tlenu wskazuje parametr Dk/t (gdzie Dk oznacza tleno-przepuszczalność, a t grubość szkieł kontaktowych). Jest on niezwykle istotny, gdyż niezawierająca naczyń krwionośnych rogówka potrzebuje stałego dostępu do tlenu atmosferycznego. Warto wobec tego wybierać soczewki o wysokim wskaźniku Dk/t, co zapewnia komfort i maksymalną ochronę dla oczu.

Paulina

Poprzedni wpis

Wrażliwe oczy – najlepsze płyny do soczewek

Następny wpis

Osady białkowe i tłuszczowe – czy szkodzą naszym oczom?