„Osady białkowe” to pojęcie, które często pojawia się przy informacji o pielęgnacji soczewek. Dotychczas uczyliśmy się przede wszystkim jak usunąć osad białkowy z soczewek. Dzisiaj zajmiemy się szczegółowym wyjaśnieniem jego właściwości, kiedy jest bezpieczny i korzystny dla naszych oczu, a kiedy może im poważnie zagrozić. Poznaj prawidłowe praktyki i zasady pielęgnacji, tak, aby Twoje oczy mogły doświadczać jedynie korzyści, które przynosi osad białkowy.

Białka w stanie „aktywnym” i „zdenaturyzowanym”

Białka zbadane z filmu łzowego charakteryzują się stanem „aktywnym”. Tego typu białka wykazują właściwości antybakteryjne, są więc bezpieczne. Tym samym mają korzystny wpływ na narząd wzroku. Dopiero w wyniku denaturacji struktura białek zmienia się. Stają się półprzezroczyste, przez co widoczne i odczuwalne na powierzchni soczewek, co więcej, powodują dyskomfort. Niezwykle istotną rolę odgrywają płyny pielęgnacyjne do soczewek, które pomagają zachować aktywny stan białek, a jednocześnie ich korzystne właściwości antybakteryjne.

Osady białkowe

W ludzkich łzach jest ponad 400 białek. Najważniejszy z nich, lizozym oddziałuje na ściany komórkowe bakterii poddając je hydrolizacji, a w konsekwencji atakując komórki bakteryjne. To jednak nie wszystko – nasze oczy chronione są także przez inne białka. Niektóre z nich utrzymują właściwe napięcie łez, jeszcze inne mają niebagatelne znaczenie w procesie zwilżania gałki ocznej.

Zmiana stanu białek

Problem z białkami pojawia się dopiero wtedy, gdy przejdą one ze stanu „aktywnego” do „zdenaturowanego”. Dzieje się tak między innymi w sytuacji niewłaściwego soczewek kontaktowych, np. noszenia ich zbyt długo w ciągu dnia lub po terminie przydatności. Należy bowiem pamiętać, że umieszczenie szkła kontaktowego w filmie łzowym wpływa na zachowanie się białek, które po pewnym czasie osadzają się na soczewce, tracąc przy tym skuteczność zwalczania bakterii i przyczyniają się do gromadzenia się drobnoustrojów w gałce ocznej. Wówczas ogromnego znaczenia nabiera stosowanie płynów do soczewek. To właśnie dzięki nim przedłużamy żywotność białek w stanie aktywnym, chroniąc tym samym nasze oczy przed szkodliwymi bakteriami.

Osady tłuszczowe

Do grupy osadów tłuszczowych zaliczamy przede wszystkim: cholesterol, nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe, glicerydy oraz lipidy polarne. Najważniejszym, co warto o nich wiedzieć, jest fakt, że zachowują się w podobny sposób, co osady białkowe – utrzymane w naturalnej postaci dbają o zdrowie naszych oczu.

Powikłania wywołane białkami w stanie „zdenaturyzowanym”

Zdenaturyzowane białka oraz zanieczyszczenia z zewnątrz mogą być przyczyną zaburzeń narządu wzroku, w tym:

• obniżenia ostrości wzroku w wyniku pogorszenia zwilżalności;
• brodawkowego zapalenia spojówki (CLPC), którego objawami są: pieczenie oka, wydzielina śluzowa;
• nacieków na rogówce.

Jak ograniczyć zdolność białek do denaturacji?

Ochrona przed powyższymi powikłaniami nie wymaga na szczęście wielkiego wysiłku. Należy jedynie ograniczyć zdolność białek do denaturacji oraz zabezpieczyć oczy przed zabrudzeniami z zewnątrz. Jak to zrobić? Najlepiej po prostu mieć na uwadze trzy kwestie: dobór materiału, z którego wykonane są soczewki, częstotliwość ich wymiany, a także prawidłowa pielęgnacji soczewek. Oto, jakie rozwiązania zagwarantują Twoim oczom zdrowie i świetną kondycję na długie lata:

• Regularne stosowanie wysokiej jakości płynu pielęgnacyjnego
• Odpowiednia higiena i właściwa pielęgnacja dla soczewek dłuższego trybu wymiany, np. dwutygodniowych lub miesięcznych
• Przestrzeganie właściwego czasu i trybu noszenia soczewek kontaktowych
• Regularna wymiana płynu i pojemnika do pielęgnacji soczewek
• Wybór soczewek jednodniowych
• Higiena rąk i twarzy
• Wybieraj soczewki o wysokim stopniu uwodnienia

Paulina

Poprzedni wpis

Z czego powstają soczewki? Kilka słów o materiałach

Następny wpis

Test na astygmatyzm – zrób go sam